تنظیم بهینه رله دیستانس با در نظر گرفتن عدم قطعیت ها

در این مقاله یک روش بهینه سازی برای تعیین تنظیم نواحی حفاظتی رله دیستانس با در نظر گرفتن عدم قطعیت ها ارائه شده است. امپدانس دیده شده توسط رله دیستانس به عوامل زیادی از جمله شرایط وقوع خطا، تغییر ساختار شبکه، خطای اندازه گیری و شرایط بهره برداری وابسته است؛ بنابراین، در بسیاری از موارد امکان تنظیم رله با حضور این عوامل به طوری که هماهنگی و حساسیت کامل برقرار باشد، امکان پذیر نیست. در این مقاله ضرایب حساسیت و هماهنگی به ترتیب بر اساس تعداد عملکردها به ازای خطاهای داخل و خارج ناحیه به صورت نسبی تعریف شده است. سپس مسئله تنظیم رله دیستانس به صورت یک مسئله بهینه سازی مدل گردیده که تابع هدف آن، مجموع وزن دار ضرایب حساسیت و هماهنگی است. همچنین با توجه به این که هر عدم قطعیت توسط تابع توزیع احتمالی متفاوتی مدل سازی شده است، از روش شبیه سازی مونت کارلو برای اعمال آن عدم قطعیت ها استفاده شده است. از الگوریتم ژنتیک برای حل مسئله بهینه سازی استفاده گردیده است. در انتها، روش اشاره شده به شبکه دارای 14 شین ieee اعمال گردیده و تنظیمات به دست آمده با نتایج روش سنتی مقایسه شده است. همچنین اثر تغییر وزن ضریب حساسیت و هماهنگی بر تنظیمات نواحی مختلف رله دیستانس بررسی و تحلیل گردیده است.